Ustawienia systemu w praktyce

Ustawienia systemowe znane są dziś przede wszystkim jako ustawienia rodzin, ponieważ opracowaniu podlegały przy tym głównie rodziny. W tym kontekście nie sposób nie wymienić nazwiska Berta Hellingera, On to bowiem upowszechnił ten sposób postępowania. Hellinger pracuje z pojedynczym pacjentem i jego wewnętrznym obrazem rodziny. Jego ustawienia rodzin wykazywały początkowo podobieństwo z odgrywaniem poszczególnych ról. W role te wcielali się jednak przedstawiciele, czyli zupełnie obce osoby, nieposiadające żadnych informacji na temat członków rodziny. Okazało się, że spostrzeganie cielesne oraz wypowiedzi przedstawicieli w zaskakujący sposób stanowiły odpowiednik osób, które zastępowali. To jest fenomen centralny, któremu podejście fenomenologiczne zawdzięcza swą nazwę, I chociaż fenomen ten w dalszym ciągu nie doczekał się jeszcze wyjaśnienia, okazał się pomocny w pojmowaniu procesów jako systemów. Ważne jest przy tym, aby nie ingerować korygująco w samo zdarzenie, tylko najpierw wystawić się na działanie fenomenów. Postawa ta oraz wynikające z niej postępowanie została później nazwana systemowo-fenomenologiczną i uległa dalszemu rozszerzeniu. Celem takiego ustawienia rodziny jest odnalezienie konstelacji, w której wszyscy członkowie czują się dobrze.