Niedokrwistosc

Niedokrwistości megaloblastyczne są spowodowane .niedoborem witaminy Bis, kwasu foliowego lub obu tych związków jednocześnie. Ten typ niedokrwistości spotyka się wielokrotnie częściej po 50 roku życia, niż u ludzi młodszych. Rozpoznanie megaloblastyozy jest możliwe jedynie po zbadaniu szpiku kostnego. Bez wykonania tego badania nie wolno podejmować prób leczenia niedokrwistości witaminą Bis, gdyż można zaciemnić całkowicie obraz choroby, nie osiągając poprawy, a nawet powodując w przypadkach błędnego rozpoznania pogorszenie choroby. Typową niedokrwistością megaloblastyczną wieku podeszłego jest choroba Addisona-Biermeira, spowodowana powstawaniem autoprzeciwciał przeciw czynnikowi wewnętrznemu lub wytwarzającym go komórkom błony podstawnej żołądka. Ten rodzaj (niedokrwistości wymaga leczenia podtrzymującego przez całe życie, stąd też ustalenie prawidłowego rozpoznania ma podstawowe znaczenie dla chorego. W okresie intensywnej odnowy układu erytnopoetyczinego (między 10 a 21 dniem leczenia) może dojść do wyczerpania zapasów żelaza i sideropenii. Należy zatem w tym okresie dołączyć uzupełniającą dawkę żelaza (Ascofer 3 razy dziennie l tabl.), aż do uzyskania równowagi procesów krwiotwórczych. Niedokrwistości megaloblastyczne mogą także zależeć od niedoboru witaminy Biz w pokarmach. Częstość występowania tej postaci megaloblastazy zwiększa się w ostatnich latach w Polsce (szczególnie u ludzi powyżej 80 roku życia — obserwacje własne). Ponadto przyczyną niedokrwistości megaloblastycznej mogą być choroby jelit i trzustki upośledzające wchłanianie witaminy Bi2 i(lub) kwasu foliowego.