Niedoczynnosc tarczycy

Niedoczynność tarczycy spowodowana jest bezwzględnym lub względnym niedoborem jej hormonów. Stan ten może się wyrażać bardzo dyskretnym zespołem klinicznym lub dać pełny obraz obrzęku śluzowatego. Podłożem choroby mogą być zaburzenia czynności samej tarczycy, rzadziej choroby przysadki mózgowej z niedoborem hormonu tyreotropowego. Inne przyczyny pochodzenia obwodowego zdarzają się raczej rzadko. Niedoczynność tarczycy może przebiegać z wolem lub bez niego, mieć charakter wrodzony lub nabyty. Dolegliwości i objawy kliniczne są wyrazem niedoboru hormonów tarczycy w tkankach i narządach. Podstawowa przemiana materii obniża się do minimalnej wartości — 40% przemiany należnej. Ograniczenie wytwarzania ciepła powoduje upośledzenie ukrwienia skóry, która jest chłodna, a przy zwiększonym parowaniu — sucha. W układzie krążenia stwierdza się zmniejszenie objętości krwi, objętości wyrzutowej i minutowej. W gospodarce tłuszczowej wyrazem niedoboru hormonów tarczycy jest zwiększenie zawartości tłuszczów całkowitych, a szczególnie cholesterolu.