Nauka przez wzmocnienie

Jeśli jeden z naszych sposobów zachowań jest nagradzany, powtarzamy go, a nasze zachowanie ulega wzmocnieniu. Jeśli zatem dziecku ruchliwemu i zakłócającemu porządek poświęcimy więcej uwagi – także w formie upomnienia – nasili ono tego typu zachowanie. Brak nagrody działa z kolei jako wzmocnienie negatywne: dziecko przestaje się zachowywać w dany sposób. Kara to, patrząc z tej perspektywy, również uwaga poświęcana dziecku. Jest to wprawdzie uwaga „nieprzyjemna”, nie jest jednak aż tak nieprzyjemna, jak jej całkowity brak. W procesie uczenia się przez wzmocnienie decydującą rolę odgrywa otoczenie. Sam człowiek jest istotą pasywną. Niektórzy zwolennicy tej teorii twierdzą nawet, że ludzie tylko dlatego zachowują się w różny sposób, iż doświadczyli różnego „programu wzmocnień”. W przypadku ADHD zauważa się, że wielką rolę odgrywa brak konsekwencji ze strony rodziców. Jeśli raz dominuje jeden ze stylów wychowawczych, a raz drugi – na przykład obojętność, a zaraz potem surowość – dziecku trudno jest odnaleźć swój kierunek i trudno jest mu poczuć się bezpiecznie. A ponieważ każdy ze stylów wychowawczych jest dla dziecka bodźcem do wykształcenia obrazu samego siebie, niezwykle trudno jest mu w tej sytuacji stworzyć sobie bazę emocjonalną. Ma kłopoty z odpowiednią oceną otoczenia.