Leki psychotropowe

Teoretyczna odpowiedź na pytanie: czy starość jest chorobą w praktyce codziennej ma niewielkie znaczenie. Tylko wyjątkowo zdarzają się pacjenci, o których moglibyśmy — z czystym sumieniem — powiedzieć, że ich stan fizyczny lufo psychiczny, a także zgłaszane dolegliwości, związane są wyłącznie z wiekiem biologicznym. Prawie u wszystkich (tylko z nielicznymi wyjątkami) pacjentów w wieku podeszłym — niekiedy dopiero po dokładnym przebadaniu :— stwierdzamy objawy istniejącej choroby. Pomimo, że może to być nawet choroba „związana z wiekiem”, w (rozumieniu lekarskim pozostaje chorobą i mię może być uznana za zjawisko fizjologicznie. Dlatego w praktycznym postępowaniu lekarskim, zamiast senectus ipsa morbus jest prawdziwsza okaże się zasada, że pacjent w wieku podeszłym — zgłaszający się do lekarza – jest osobą chorą, a nie tylko „fizjologicznie” zniedołężniałą. W .konsekwencji każdy objaw i każda dolegliwość, które w wieku młodszym uznajemy za chorobowe, powinniśmy wyjaśniać z taką samą dociekliwością, jak w przypadku osób młodych.