Leczenie nadcisnienia

Postacią nadciśnienia niejako „swoistą” dla wieku podeszłego jest nadciśnienie miażdżycowe, które powinno się nazywać „starcze skurczowe nadciśnienie miażdżycowe”. Charakteryzuje się ono wzrostem ciśnienia skurczowego, przy prawidłowym lub jedynie niewiele podwyższonym ciśnieniu rozkurczowym, oraz tendencją do częstych, a czasami nagłych zmian wartości ciśnienia. Starcze skurczowe nadciśnienie miażdżycowe jest spowodowane zmniejszoną podatnością ścian tętnicy głównej i dużych tętnic wskutek fizjosklerozy i miażdżycy oraz zmniejszoną reaktywnością naczynioworuchową drobnych letniczek i prekapilar. Oba te czynniki ograniczają mechanizm powietrzni i sprzyjają nagłym zmianom ciśnienia skurczowego, zależnie od pojemności wyrzutowej lewej komory. W tych przypadkach nie stwierdza się upośledzenia czynności nerek, poza właściwym dla wieku zmniejszeniem klirensu kreatyniny, ani elektrokardiograficznych cech przeciążenia lewokomorowego. Natomiast często występują objawy miażdżycy narządowej, zwłaszcza miażdżycy naczyń mózgowych. Gwałtowne zwyżki ciśnienia tętniczego mogą prowadzić do ostrej niewydolności naczyń mózgowych z dramatycznymi objawami neurologicznymi, rzadziej występuje ostra niewydolność lewokomorowa.