Objawy psychoorganiczne

Nasilone objawy charakteropatyczne stają się często przyczyną nieraz ciężkich konfliktów między chorym a jego rodziną. Rodzina w wywiadzie eksponuje wówczas nerwowość, konfliktowość, wtrącanie się w sprawy bliskich, zdecydowanie wrogie postawy w stosunku do rodziny, ciągłe nie uzasadnione pretensje, przejawy agresji werbalnej lub niekiedy i czynnej wobec bliskich, zmienne postawy uczuciowe od bezzasadnej sympatii do wrogości. Interpretacja tych samych problemów w ujęciu chorego ma charakter zgoła odmienny. Chory często zgadza się, że jest nerwowy lub nadpobudliwy i bywa skłonny przyznać, iż wymaga z tego powodu leczenia, lecz zdecydowanie obwinia za swój stan najbliższych, zupełnie nie dostrzegając własnej winy. W tej sytuacji decyzja o podjęciu leczenia musi nastąpić praktycznie nieskuteczne oddziaływania psychokorekcyjne. W terapii stosuje się tu przeważnie małe dawki preparatów o działaniu (kojącym, unikając raczej leków mających dodatkowo wpływ inaseminy. Do często spotykanych skarg u ludzi w podeszłym wieku należy bezsenność. Wydaje się, że leczenie farmakologiczne bezsenności bywa podejmowane częściej, niż rzeczywiście jest ono potrzebne. Nierzadko mamy tu do czynienia z fizjologicznie mniejszym zapotrzebowaniem na sen, dodatkowo pogłębionym zmianą warunków w otoczeniu chorego.