Diutretyki

Diutretyki oszczędzające potas (amiloiryd, triamteren) mają zastosowanie w połączeniu z diuretykami tiazydowymi w przypadkach dużej utraty jonów potasowych. Stosując te leki nie należy podawać substytucyjnie soli potasowych, aby nie doprowadzić do hiperikałemii. Dawki nie powinny przekraczać: 5—10 mg amilorydu lub 100—200 mg triamterenu. Oba leki mogą powodować zwiększenie stężenia mocznika w surowicy brwi, co należy kontrolować w czasie leczenia. Pochodne spironolaifctoinu, poprzez antagonizm z aldosteroinem, mają także działanie moczopędne i oszczędzające jony potasowe. Zastosowanie w połączeniu z tiazydami lub furosemidem znalazły przede wszystkim w przypadkach przewlekłej niedomogi krążenia, opornej na działanie tych leków. Przeciętna dawka wynosi 100 mg/24 h. Przy dłuższym stosowaniu mogą powodować gineikomastię i zmniejszenie potencji, co jest nie bez znaczenia u starzejących się mężczyzn. Leki P-adreinolityczne są na ogół pozytywnie oceniane jako skuteczny i nawet przy wieloletnim stosowaniu dobrze tolerowany lek obniżający ciśnienie krwi u osób w wieku podeszłym. Podkreśla się, że objawy niepożądane występują nie częściej niż u osób młodszych. Opinia taka jest uzasadniona pod warunkiem ścisłego przestrzegania przeciwwskazań.