Nadczynnosc tarczycy

Etiologia nadczynności tarczycy pozostaje nadal w znacznym stopniu nie wyjaśniona. W odniesieniu do patogenezy stwierdzono z całą pewnością, że najistotniejszym elementem jest nadmiar w ustroju hormonów tarczycy. Nadczynność tarczycy wystąpić może w każdym wieku, ale u dzieci spotykana jest rzadko. Choroba może przebiegać z wolem lub bez niego. Wole bywa rozlane lub guzowate, przy czym pierwsze dominuje w 3 i 4. a drugie w 5 i 6 dekadzie życia. Objawy oczne występują w około 40% przypadków. U kobiet 4—8 razy częściej niż u mężczyzn spotyka się wole rozlane bez towarzyszących zaburzeń ocznych. Choroba może rozwijać się powoli i ujawniać się pojedynczym objawem, lub też wystąpić nagle i być wieloobjawowa. Nietypowe, jednoobjawowe postacie występują głównie u osób starszych i w guzkach autonomicznych. Głównymi objawami są: niepokój psychoruchowy, tachykardia, uczucie bicia serca, wzrost amplitudy ciśnienia tętniczego, nadmierna potliwość, złe znoszenie ciepła, ogólne osłabienie, bezsenność, wypadanie włosów, biegunka, chudnięcie, drobnofałiste drżenie palców, wilgotna, ciepła i delikatna skóra oraz charakterystyczne zmiany oczne.