Leki P-adrenomometyezne

Leki tej grupy działają silnie spazmolitycznie na mięśnie gładkie oskrzeli, stosowane w napadzie dychawicy znoszą duszność. Pobudzenie receptora P zapobiega również — przynajmniej częściowo — degranulacji komórek tucznych. Starsze leki tej grupy — toprenalina (izoproterenol) czy otreyprenalina (metaprotereinol) działają zarówno ma receptory Pi i pz. Orcypirenalina tylko nieznacznie przewyższa izoprenalinę „specyficznością” działania ma receptor. Z uwagi na liczne objawy niepożądane ze strony układu krążenia są one wypierane z lecznictwa przez tzw. Pz-adrenomimetyki: salbutamol, terbutalinę, fenoterol i pirbuterol. Względnie wybiórcze działanie na receptor 02 tych ostatnich znacznie zmniejsza niebezpieczeństwo wystąpienia przy ich zastosowaniu zaburzeń rytmu serca w następstwie pobudzenia receptora Pi. Leki P-adrenomometyezne mogą być stosowane doustnie, niekiedy pod-językowo, najczęściej jednak używane są w postaci aerozoli. Przy podaniach doustnych wchłania się tylko część podanej dawki (ok. 40%), częściej również występują objawy niepożądane (działanie ogólne).