Leczenie skaz krwotocznych

Skazy krwotoczne w wieku podeszłym występują często. Są to zwykle skazy nabyte, wynikające z: a) przyczyn naczyniowych, b) małopłytkowości, c) zespołu śródnaczyniowego wykrzepiania, d) upośledzenia wytwarzania czynników grupy protrombiny w wątrobie. Uszkodzenie miażdżycowe naczyń krwionośnych powoduje ich kruchość, co przy ograniczeniu sprężystości ściany i kurczliwości błony mięśniowejsprzyja krwawieniom z niemożnością zamknięcia światła naczynia. Typową postacią skazy naczyniowej jest tzw. purpura senilis objawiająca się wybroczynami na skórze, zwłaszcza kończyn dolnych, powstającymi bez urazu. Czynniki drażniące i toksyczne (leki, toksyny bakteryjne i pokarmowe, wirusy) łatwo powodują skazę naczyniową z tworzeniem wybroczyn nie tylko na skórze, lecz również w błonie śluzowej przewodu pokarmowego i w ośrodkowym układzie nerwowym. Purpura senilis nie wymaga leczenia. Jeżeli jednak dochodzi do tworzenia wybroczyn w mózgu lub krwawień z przewodu pokarmowego, to stosuje się cyklonaminę, rutynę i kwas askorbowy. W takich przypadkach należy bezwzględnie unikać leków zmniejszających agregację płytek (kwas acetylosalicylowy, indometacyna, dipirydamol).