Choroby wrzodowe

Podstawy patogenetyczne choroby wrzodowej u człowieka w wieku podeszłym nie odbiegają od zasad ogólnie przyjętych w całej populacji chorych. Podobnie jak u osób młodych do powstania wrzodu dochodzi w wyniku niedoboru wewnątrzustrojowych prostaglandyn grupy E oraz braku równowagi między czynnikami „agresji” i ,,obrony” w obrębie błony śluzowej żołądka lub dwunastnicy. Wraz z wiekiem dochodzi jednak do ilościowych różnic w zakresie czynników patogenetycznych, prowadzących do Odmienności w morfologii i klinicznym przebiegu choroby wrzodowej. Należą do nich: 1) występowanie owrzodzeń żołądka, nierzadko mnogich, zwykle o wymiarach powyżej l cm i często o bezobjawowym przebiegu w materiałach sekcyjnych bezobjawowe wrzody są znajdowane głównie u ludzi po 50 roku życia ich przyczynę stanowi prawdopodobnie upośledzone ukrwienie żołądka wskutek miażdżycy naczyń 2) wrzody towarzyszące innym, typowym dla wieku podeszłego, chorobom, np. zespołowi serca płucnego 3) częstsze niż u osób młodych owrzodzenia i nadżerki, występujące w przebiegu stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Natomiast przebieg kliniczny choroby wrzodowej dwunastnicy nie wykazuje różnic związanych z wiekiem i charakteryzuje się podwyższonymi wartościami wydzielania żołądkowego kwasu solnego.