Wpływ zewnętrzny

W podejściu linearnym najważniejsze jest przede wszystkim postawienie właściwej diagnozy. Następnym krokiem jest szukanie odpowiedniego sposobu leczenia, który miałby zbawienny wpływ na dziecko. Jeśli dziecko wyzdrowieje, nie jest to jego zasługą, lecz skutkiem terapii. Sukces należy przypisać temu, co terapeuta „zaaplikował” dziecku z zewnątrz. Pomoc systemowa nie jest pomocą z zewnątrz. Ponieważ systemy bezustannie regulują się same, pomoc ta jest zawsze tylko propozycją przy wprowadzaniu samodzielnych zmian lub bodźcem, mającym je zainspirować. W trakcie postępowania systemowego musimy stale pamiętać o zasadzie formułowania pytań: Jaki problem rozwiązuje ADHD?” lub „Gdzie kieruje się uwaga ucznia, który nie koncentruje się na lekcji?”. Ponadto musimy pamiętać, że każda bezskuteczna próba rozwiązania problemu z zewnątrz może się stać częścią samego problemu. Przyczynowo-skutkowy obraz świata często bywa porównywany z ulicą jednokierunkową, na której można poruszać się tylko w jednym kierunku. Eksperci ustalają trasę i pomagają omijać problemy. W” ten sposób biorą na siebie-odpowiedzialność, którą wcześniej przerzuciła na nich chora lub porady osoba. Pod lupę bierze się drogę terapii już przebytą oraz tę, która dopiero nastąpi.