Jest to grupa leków, które mogą odegrać korzystną rolę w leczeniu przewlekłej niewydolności krążenia. Stosowanie ich u osób w wieku podeszłym jest uzasadnione, zwłaszcza w przypadkach współistnienia nadciśnienia tętniczego, nawet obniżonego wskutek niedomogi mięśnia sercowego, niewydolności wieńcowej, miażdżycy naczyń obwodowych oraz zaburzeń krążenia mózgowego. Stosowanie leków rozszerzających naczynia zmniejsza obciążenie następcze, poprawia perfuzję ważnych dla życia narządów (mózg, nerki), zapobiega kwasicy tkankowej. Do grupy tej należy wiele leków o różnorodnym mechanizmie działania (tab. 5.5). Wybór leku zależy od sytuacji (klinicznej. Kojarzenie glikozydów nasereowyeh z metydoiksantynami ma co najmniej kilkudziesięcioletnią tradycję i należało do „klasycznego” sposobu postępowania. Przewlekle działające azotyny oraz hydralazyna są lekami powszechnie dostępnymi i powinny być wykorzystane w stopniu szerszym niż dotychczas jako leki wspomagające w leczeniu przewlekłej niewydolności krążenia. W ostatnich latach pozytywną opinię uzyskało kojarzenie glikozydów nasercowych z prazosyną (Minipress). Obowiązuje ostrożne rozpoczynanie leczenia od bardzo małej dawki prazosyny (0,25—0,5 mg) i stopniowe jej zwiększanie w miarę leczenia, nie przekraczając 3 mg/24 h. W pierwszych dniach leczenia należy kontrolować zachowanie się ciśnienia zarówno w pozycji poziomej, jak i po pionizacji, aby uniknąć hipote ortostatyoznej.
Leave a reply