Krazenie

Całkowita długość wszystkich naczyń krwionośnych u przeciętnie wysokiego człowieka wynosi około stu tysięcy kilometrów. Krew krąży w nich w dwóch oddzielonych krążeniach, mianowicie w krążeniu płucnym i krążeniu systemowym. W krążeniu płucnym żylna, „zużyta” krew jest pompowana z serca do płuc, tam oddaje dwutlenek węgla i przejmuje tlen. Następnie krew ta jest pompowana z powrotem do serca i przez krążenie duże jest rozdzielana do całego organizmu. Odchodzące od serca naczynia krwionośne muszą przy każdym skurczu serca wytrzymać duże ciśnienie. Dlatego też ich warstwa mięśniowa jest silniejsza od ścian naczyń żylnych. Żyły są też mniej elastyczne niż tętnice. Przy każdym ruchu kończyn górnych i dolnych kurczące się mięśnie wywierają ucisk na żyły, wyciskając z nich krew, która dzięki wbudowanym w nie zastawkom żylnym płynie z powrotem do serca. Ten złożony układ sercowo-naczyniowy, bez przerwy pracujący, staje się wraz z wiekiem, co zrozumiałe, coraz bardziej podatny na zaburzenia. Ponieważ średni czas przeżycia w krajach przemysłowych w minionych latach stale wzrastał, zwiększyła się też liczba chorujących na choroby serca i naczyń.