Brak miesiaczki

Za brak miesiączki przyjmuje się ustanie miesiączkowania w okresie co najmniej 2 miesięcy. Odróżnia się fizjologiczny brak miesiączki — dzieciństwo, ciąża, laktacja, okres przekwitania — od braku patologicznego. Ten ostatni może być pierwotny lub wtórny. Ciążo. W praktyce jest ona najczęstszą przyczyną braku miesiączki. Przy cyklu czterotygodniowym immunologiczny test ciążowy jest po raz pierwszy dodatni od 42 dnia po l dniu ostatniej miesiączki. Mniej więcej w tym samym czasie można badaniem palpacyjnym stwierdzić rozpulchnienie i powiększenie macicy. Test gestagenowy jest ujemny. Do pierwszych subiektywnych objawów ciąży należą: częste parcie na pęcherz z oddawaniem małych ilości moczu, poranne odruchy wymiotne i napięcie sutków. Pęcherz płodowy ze strukturami płodowymi można za pomocą badania ultradźwiękami wykryć po raz pierwszy pomiędzy Gali tygodniem ciąży. Pierwotny brak miesiączki. W codziennej praktyce zdarza się on rzadko i wymaga leczenia specjalistycznego. Przyczynami wg malejącej częstości są następujące choroby: zaburzenia pochodzenia podwzgórzowego, zaburzenia rozwojowe gonad, niedorozwój jajników, zespół Rockitansky’ego Kiistera