Leki przeciwdrgawkowe

W podziale klinicznym preparaty stosowane w typowym leczeniu padaczki nie są zaliczanie do leków psychotropowych, a leczenie padaczki jest dziedziną neurologii. Wspominamy o tych lelkach głównie ze względu na konieczność leczenia psychiatrycznych następstw padaczki. Część leków stosowanych w leczeniu przeciwdrgawkowym ma wyraźne działanie psychotropowe (działanie kojące, uspokajające i nasenne). Znamienną ilustrację tego zagadnienia stanowią pochodne kwasu barbiturowego, na ogół zresztą niechętnie stosowane ze względu na łatwość powstawania uzależnień i liczne objawy niepożądane. Jako wartościowe lelki wspomagające w leczeniu padaczki uważa się pochodne benzodiazepiny, ze względu na wyraźnie korzystny wpływ na próg pobudliwości drgawkowej, działanie przedwiekowe i łagodzące stany napięć. Lekiem „szczególnym” jest karbatmazepina (Amizepin), środek o silnym, wpływie przeciwdrgawkowym, wybitnie łagodzący zaburzenia zachowania i agresywność. Niekiedy w nasilonych zaburzeniach