Leczenie zawalu

Najważniejszym i często ratującym życie działaniem jest niezwłoczne wezwanie karetki pogotowia ratunkowego. Jest to jednakże możliwe tylko wówczas, jeżeli dotknięty lub krewny potrafią rozpoznać oznaki zawału serca. Tylko wówczas nie ucieknie bezcelowo cenny czas. Jeżeli ktoś ma (prawdopodobnie) zawał, powinien się natychmiast położyć i unikać jakiegokolwiek wysiłku i zdenerwowania. Jeżeli istnieje podejrzenie zawału, czynność serca powinna być nadzorowana. Wstrzyknięte lub wprowadzone we wlewie kroplowym leki powinny zmniejszyć bóle, opanować lęk przed śmiercią, odciążyć serce i wyrównać zaburzenia rytmu serca. Podczas pierwszej godziny od wystąpienia dolegliwości lekarz może spróbować lekami rozpuścić skrzep w naczyniach. Przez to można ograniczyć uszkodzenie mięśnia serca. Większość chorych z zawałem serca cierpi po kilku dniach na depresje, które również należy leczyć. U osób dłuższy czas obłożnie chorych istnieje większe ryzyko doznania zatoru płuca. Żeby temu zapobiec, stosuje się lek przeciwkrzepliwy, heparynę w zastrzykach lub w kroplówkach dożylnych. Pobyt w szpitalu trwa najczęściej około dwu do trzech tygodni. Bezpośrednio po tym następuje najczęściej wielotygodniowy pobyt w ośrodku rehabilitacyjnym, gdzie w sposób ukierunkowany i stopniowy stosowane są zajęcia fizyczne.