Depresje

Każdemu człowiekowi znane są smutki, uczucie przygnębienia lub nastrój melancholii. Są one nieuniknione i ważne z punktu widzenia umiejętności rozumienia i rozwiązywania sytuacji konfliktowych. W mowie potocznej osobę, która pogrążona jest w smutku i cierpi z powodu „samej siebie”, określa się często jako znajdującą się w depresji. W rozumieniu medycznym depresja jako zaburzenie ma węższe znaczenie. Osoby nią dotknięte są nie tylko smutne i przygnębione, lecz zwykle kierują także w swoją stronę poważne zarzuty i samooskarżenia — cierpią na skrajnie wyrażone uczucie małej wartości i dążą do poniżenia własnej osoby. Według współczesnych poglądów medycznych jest ona uwarunkowana czynnikami „wewnętrznymi”, na przykład defektem metabolicznym, lub nabyta dziedzicznie. Przyczyny i czynniki wywołujące pozostają nieznane, przypuszcza się jednak, że pewną rolę mogą odgrywać nieprawidłowe procesy biochemiczne. Osoby krytykujące przedstawiony podział depresji uważają, że trudno jest rozróżniać poszczególne ich typy, ponieważ może zachodzić mylenie przyczyn ze skutkami — zmianę procesów biologicznych w mózgu można równie dobrze traktować jako reakcję ciała na zdarzenia ze sfery psychicznej.