Objawy kliniczne

Początek choroby jest najczęściej podstępny. Pierwszym, często przeoczanym objawem, jest pienienie się moczu wywołane zmniejszeniem jego napięcia powierzchniowego wskutek obecności w nim dużych ilości białka. Następnie zaczynają się tworzyć blade, miękkie obrzęki, sadowiące się w okolicach obfitujących w luźną tkankę łączną, obwód brzucha ulega powiększeniu wskutek gromadzenia się w jamie otrzewnej przesięku. Pojawia się ogólne osłabienie i skłonność do zakażeń. Badanie krwi i moczu wykazuje charakterystyczne dla z.n. zaburzenia. Ponadto mogą występować objawy choroby podstawowej wiodącej do białkomoczu. W nerkach, obok zmian związanych z przyczyną z.n., stwierdza się zlewanie się wyrostków stepowatych komórek nabłonkowych kłębków oraz zmiany zwyrodnieniowe w komórkach cewek. Rokowanie zależy od choroby podstawowej. W nerczycy lipidowej i toksycznej jest ono dobre, w innych postaciach — niepewne. Rozpoznanie opiera się na stwierdzeniu obecności białkomoczu przekraczającego 3,5 g na dobą. Pozostałe objawy mogą pojawiać się później. Rodzaj choroby podstawowej można zazwyczaj ustalić dopiero na podstawie biopsji nerki.