Leki sekretolityczne

Leki określane często mianem mikro- lub sekretolitycznych, w różny sposób zmniejszają gęstość śluzu oskrzelowego (rozbicie mostków disiarczkowych, rozkład proteolityczny, obniżenie napięcia powierzchniowego), powodując jego upłynnienie. Działanie ich występuje wyłącznie po zastosowaniu (miejscowym, w postaci aerozolu lub wlewki do oskrzelowej. Ten sposób podania przesądza o braku przydatności omawianych lelków w dychawicy oskrzelowej często wywołują one napady gwałtownego kaszlu, jak również mogą się stać przyczyną skurczów oskrzelowych z towarzyszącą silną dusznością. Dlatego leki te stosuje się raczej w przewlekłych nieżytach (zaostrzenia, łącznie z odpowiednią chemioterapią). Do leków sekretolitycznych, oprócz Nacetylocysteiny, należy również nieco skuteczniejsza mestna (Mistabron). Wymienionych leków nie można stosować przez dłuższy czas. Lelkiem zmniejszającym napięcie powierzchniowe jest tytoiksapol. Szczególnie niekorzystnie oceniane są, używane niekiedy w aerozolu, enzymy proteolityczne (trypsyna, chymotrypsyna), a także distreptaza (streptokinaza — streptodornaza). Skuteczność ich nie jest w pełni udowodniona, a oprócz objawów niepożądanych, charakterystycznych dla wszystkich omawianych leków, występują względnie często napady kaszlu i skurcze.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>