Leczenie zacmy

Na zaćmę nie ma leków. Trzeba się zatem nauczyć żyć z tym defektem. Dopiero gdy zaćma jest odpowiednio rozwinięta można rozważyć operację oka. Warunkiem podjęcia leczenia operacyjnego jest dobry stan ogólny pacjenta. Zbyt duże zaawansowanie zaćmy może doprowadzić do ciężkich powikłań i zmusić do wykonania operacji. Tak długo, jak długo możliwe jest samodzielne poruszanie się i wystarczająca jest orientacja w przestrzeni, operacja nie jest konieczna. Ogólnie obowiązuje zasada, że oka, które jeszcze ma zdolność czytania, nie należy operować. Chory na zaćmę winien razem z lekarzem okulistą omówić całokształt spraw związanych z operacją i wspólnie podjąć decyzję ojej terminie. Istotna jest ocena stopnia ograniczenia swobody życia i jego komfortu. Za najbezpieczniejszą technikę operacyjną u osób starszych uważa się obecnie pozatorebkową ekstrakcję, który to zabieg polega na usunięciu soczewki oka pod narkozą albo w miejscowym znieczuleniu, z pozostawieniem tylnej ścianki torebki soczewkowej. Bezpośrednio po ekstrakcji soczewki wprowadza się na jej miejsce sztuczną soczewkę. Do najlepszych zalicza się soczewki tylnoko-morowe. Zabieg kończy się zaszyciem małej rany rogówki. Wymagany jest tylko kilkudniowy pobyt w szpitalu. Po trzech miesiącach możliwe jest ponowne podjęcie pracy. Jako komplikacja zdarza się odklejenie siatkówki, obrzęk plamki i rzadko występujące zapalenie spowodowane infekcją. Najczęściej wskutek naprężeń wywołanych przez szew, rozwija się niezborność oka (astygmatyzm), co jednak ustępuje po kilku miesiącach, gdy dojdzie do wessania szwu.