Co tracimy z wiekiem

Nie ma też podstaw do uogólniania tezy o zmianach pojemności dystrybucyjnej w organizmie starczym mimo, że w odniesieniu do niektórych leków zostało to udowodnione. Natomiast rzeczywiste niebezpieczeństwo przedawkowania leków u osób w wieku podeszłym wynika ze zmniejszonej sprawności szlaków metabolizmu i wydalania. Nawet u osób klinicznie zdrowych z wiekiem zmniejsza się przesączanie kłębowe i wydalanie cewkowe w nerkach. Zmiany w szybkości eliminacji leków z wiekiem są najistotniejsze w odniesieniu do leków o małym współczynniku terapeutycznym (mp. digoksyna, aminoglikozydy, leki hipoglikemizujące). Upośledzona eliminacja powoduje, że stężenie tkankowe leków, a przez to i efekt farmakologiczny, jest u osób w wieku podeszłym większe, niż to wynika z podanej dawki. Z wiekiem zmniejsza się także wątrobowy przepływ krwi i czynność detoksykacyjna wątroby. Istnieje już wystarczająca ilość badań na temat efektu pierwszego przejścia oraz przepływu wątrobowego, aby stwierdzić, że leki o dużym współczynniku ekstrakcji są wolniej eliminowane u osób w wieku podeszłym, a przez to dłużej utrzymują duże stężenie w surowicy krwi.