Badania krwi

Niewydolność nerek odbija się zarówno na składzie morfologicznym, jak i chemicznym krwi. Z punktu widzenia praktycznego najdonioślejsze znaczenie mają badania poziomów w surowicy substancji wydalanych przez nerki. Należą do nich przede wszystkim produkty rozpadu białka, głównie związki azotowe oraz jon wodorowy i inne elektrolity. Bardzo czułym wskaźnikiem czynności nerek jest zachowanie się pozioma kreatyniny w osoczu. W praktyce nią zależy on od diety badanego. Wytwarzanie kreatyniny w ustroju jest proporcjonalne do mało zmieniającej się masy mięśniowej, a jej wydalanie odbywa się przede wszystkim przez kłębki. Dlatego wzrost stężenia kreatyniny w surowicy jest dobrym wskaźnikiem upośledzenia przesączania kłębkowego. Prawidłowe wartości stężenia kreatyniny w surowicy zależą w znacznej mierze od metody jej oznaczania, co należy uwzględnić przy interpretacji otrzymanych wyników. Ponieważ u osób słabo umięśnionych pomimo uszkodzenia nerek poziom kreatyniny w osoczu może mieścić się w granicach przyjmowanych jeszcze za prawidłowe, nie należy u nich ograniczać się do badania krwi, lecz przeprowadzać pełne badania klirensowe.